Coronacrisis en wat heeft het mij tot nu toe gebracht

Eindelijk we mogen weer open, wat heerlijk, de voorbereidingen zijn afgerond terwijl ik daar mee bezig was dacht ik: wat een jaar hebben we achter de rug.

Door de coronacrisis waar in december veel bedrijven opnieuw dicht gingen of nog steeds dicht waren of op een laag pitje verder mochten gaan, met alle verplichte maatregelen vandien, gaf het bij mij naast de verschillende emoties zoals teleurstelling, frustratie, boosheid en ongeloof uiteindelijk ook nieuwe uitdagingen en ontwikkelingen. Uitdagingen en ontwikkelingen welke al ergens een hele tijd sluimerden.

Waarschijnlijk herken je het wel wachten op dat ene eureka moment waarvan je nooit had gedacht dat het er zal komen, ligt opeens in je schoot. Niet perfect maar wel klaar om zich te ontvouwen. De opnieuw gedwongen “rust” in de afgelopen periode zorgde ervoor om rustig na te denken, te luisteren en te ontwikkelen.

Het gebeurt gewoon tijdens één van die vele wandeling, ingevingen krijgen waarop je hebt gewacht zonder het te forceren.

Het gebeurt tijdens je verdiepen in een materie.

Het gebeurt gewoon tijdens het schrijven van een nieuwsbrief.

Het gebeurt gewoon omdat de tijd rijp is

Misschien herken jij het ook dat je in de afgelopen periode nieuwe ontdekking deed.

Ik zal je een voorbeeld geven. Door een interview waar ik op werd gewezen door iemand heb ik Midas Dekkers zijn boeken ontdekt. Ze zijn fascinerend, interessant en humoristisch. Of het interessante boek van Frank Ruesink over de vaccinatie industrie. Het gaat er hier niet over of ik het eens of oneens ben met wat ik heb gelezen. Waar het wel om gaat, dat ik weer ontdekte dat er nog meer geluiden zijn dan de standaarden welke wij iedere dag op het nieuws, tv, radio of welk soort medium horen of lezen. Ik ben echt gaan lezen, onderzoeken en heb informatie vergaard.

Mede door het afgelopen jaar heb ik opnieuw leren luisteren, wat een mooi cadeau. Opnieuw leren luisteren niet alleen naar het nieuws of naar andere maar belangrijker naar mij zelf, zie het als je zelf opnieuw ontwikkelen. Ik  wist het al maar opnieuw heb ik gemerkt dat angst onze slechtste raadgever is. Dat angst alles stopt, het denken, het voelen, het luisteren, de liefde en het leven. Door te luisteren en te ontdekken heb ik mij opnieuw mogen uitdagen en kunnen ontwikkelen.

Nu moet je niet denken dat  het nieuwe ontwikkelen gelijk gebeurd, nee je krijgt eerst een prikje dan een zet, je stribbelt tegen, je gaat denken wat gaan andere van mij denken of vinden, ben ik dan de enige die zo denkt, je rolt bijna om en vlak voordat je valt wordt je opgevangen om je verder te ontwikkelen. Belangrijk gegeven en even voor de duidelijkheid, nee aan uitdagingen en ontwikkelen ligt geen leeftijdgrens ten grondslag.

Het is niet simpel hoor want uiteindelijk wil je je toch weer even terug trekken, krijg je stuiptrekkingen van een weerstand die in je opkomt. Gelukkig komt er dan een moment dat er ergens tijdens zo’n wandeling of het luisteren naar een verhaal, een mening, muziek of gewoon wanneer je voor je uitzit te staren, dat alles even stil staat en je daarna van opwinding niet weet hoe snel je nieuwe uitdagingen en  ontwikkelingen in de praktijk wil gaan brengen. Dat je dan net opdat moment obstakels tegen komt omdat je niet zo handig bent met je computer of het duurt lang voor dat iemand reageert en je je dan realiseert dat is de weg van uitdagingen en  ontwikkelingen, het is er één van vallen en opstaan, van bergen en dalen, van up en downs.

– Mariska van Unen